بررسی تأثیر سازوکارهای نظام راهبری شرکتی بر کیفیت گزارشگری مالی (شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران)

در این پژوهش، تأثیر سازوکارهای نظام راهبری شرکتی بر کیفیت گزارشگری مالی شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی دورۀ زمانی 7 ساله از 1385 تا 1391، بررسی می‌شود. انتظار می‌رود، استقرار سازوکارهای نظام راهبری شرکتی مناسب، ضمن نظارت‌پذیرترساختن فرایند گزارشگری مالی از کاهش کیفیت گزارش‌های مالی جلوگیری کند. در پژوهش حاضر از دقت پیش‌بینی جریان‌های نقدی عملیاتی آتی ازطریق اجزای سود عملیاتی، به‌عنوان سنجۀ کیفیت گزارشگری مالی و از  نسبت اعضای غیرموظف هیئت مدیره، میزان سهام تحت تملک سرمایه‌گذاران نهادی، تمرکز قدرت، اندازۀ هیئت مدیره، ساختار مالکیت، نوع مالکیت، درصد سهام شناور آزاد، کیفیت حسابرسی، وجود حسابرسی داخلی، کیفیت گزارش حسابرسی و دورۀ تصدی حسابرس به‌عنوان سازوکارهای نظام راهبری شرکتی استفاده شد. درمجموع، تعداد 100 شرکت به‌عنوان نمونه، انتخاب و با استفاده از آزمون مقایسۀ میانگین دو جامعه، نتایج تحلیل شد. یافته‌های پژوهش نشان داد شاخص توانایی سازوکارهای نظام راهبری شرکتی که شامل تمامی ویژگی‌های ساختاری مورد بررسی در این پژوهش است، بر کیفیت گزارشگری مالی شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران بی‌تأثیر است. به‌علاوه، در بررسی تأثیر سازوکارهای نظام راهبری شرکتی به‌صورت منفرد مشخص شد، تنها کیفیت گزارش حسابرسی بر کیفیت گزارشگری مالی شرکت‌ها مؤثر بوده است